خانه آنلاین محصولات فایلی

سیمین دانشور به عنوان یکی از شاخص‌ترین چهره‌های داستان‌پردازی که با خلق اثر فناناپذیر «سووشون» در بلندای ادبیات معاصر فارسی چون آفتابی درخشید، باری دیگر خاطره‌ی بلندای حضورش را در آغازین سال‌های دهه‌ی هفتاد با داستان بلند «جزیره سرگردانی» تجدید می‌کند. جزیره سرگردانی روشنگر زوایایی از زندگی اجتماعی ماست که با تاریخ سرزمین‌مان عجین شده و در قالبی کلاسیک شکل گرفته است. وی در جزیره سرگردانی واقعیات اجتماعی سیاسی سال‌های ملتهب انقلاب را از دید یک زن به تصویر می‌کشد.
جزیره سرگردانیبا گریزی به دنیای واقعیت‌ها که تمام قوانین آن موضعی است و اعتبارش محدود در زمان و مکان و یکی می‌گوید جزیره‌ی ثبات و دیگری می‌گوید جزیره‌ی سرگردانی، چنان شخصیت‌های ملموس و تیپیکی را ‌می‌آفریند که بانثری شیرین و پرکشش ، ذوق و تاریخ و هنر را باهم در‌می‌آمیزد. در نهایت باید افزود که «جزیره سرگردانی» حکایت سرگشتی آدمی است در راه دور و درازی که با همه‌ی حیرانی باید رفت.

خانه دو طبقه جزیره سرگردانی دادگاه تاریخ است؛ دادگاهی که در آن شخصیت‌های داستانی طبقه پایین درستی‌ها و نادرستی‌های اندیشه‌های ساکنان طبقه بالا را به آزمون‌های سخت تاریخی محک می‌زنند و بن‌بست‌های آنها را در برابر چشم خوانندگان می‌گذارند. برخورد نقادانه با اندیشه‌های سیاسی و فلسفی در فضای جزیره سرگردانی، و یا به سخن دیگر داستانی کردن این اندیشه‌ها کتاب را به‌جای آنکه جولانگاه ناسخته و از گرد راه رسیده باشد، به فضای برگشوده نقد این اندیشه‌ها برکشیده و بنیان‌های عاطفی اندیشه‌ها و جوش‌خوردگی آنها را به عاطفه‌های اندیشه‌سازان به‌تماشا گذاشته است: چه اتفاق مبارکی برای سیمین دانشور و برای ادبیات داستانی ایران. نویسنده براساس اسطوره سیاوش رمان سووشون را می نویسد، این رمان با اتکا به کلیتی در وجدان جمعی و میراث تاریخی مان مرگ سیاوشان را به تصویر می کشد، از سوی دیگر جزیره سرگردانی داستانی در تعلیق است. این تعلیق دیالکتیکی خواننده سووشون را ناخشنود می کند.در سووشون تکلیف همه چیز روشن است و ما با اثری با بن مایه سیاسی، اجتماعی و زن محور روبه روییم، اما جزیره سرگردانی دنیای سرگردان معاصر است. آدم ها مرز ندارند. در سووشون قهرمانان دوسوی مرز مشخص ایستاده اند.